Ik wil mee
Kim Bakker
Waarom doe je eigenlijk mee met dit bijzondere team? Hoe ben je bij het team 2Climb2Raise terecht gekomen?
Nou dat ging zo.... Een aantal weken geleden las ik het boek Leef! van Laura Maaskant. Ze schrijft zelf het volgende
over haar boek: Het boek gaat over de periode van 2009 tot en met nu. Ik leef alsof elke dag mijn eerste dag is,
over die verwondering schrijf ik graag. Wat gebeurt er als op jonge leeftijd de weg naar de toekomst is
geblokkeerd? Hoe haal ik zoveel mogelijk uit mijn leven? Wensen en dromen worden vervuld en alle details die het
leven mij laat zien, maken mijn leven tot een kunstwerk, vol felle, levendige kleuren.
In het boek beschrijft ze hoe twee keer met haar familie de Mont Ventoux is op gefietst. Ik dacht, zou ik dat ook
kunnen? Dat was op een zaterdagavond. Zondagmiddag eens gegoogled. En dan surf je zo van de ene berg de
andere berg op, de Alpe d'Huez, de Nederlandse berg....
Op de website van het grote Alpe d'Huzes evenement zag ik een oproep staan Tandem zoekt team. Zondagavond
zei ik tegen Guido...ik had eens gedacht he...en dan weet Guido al hoe laat het is...dat krijg ik Kim niet meer uit
haar hoofd gepraat...Ik dacht dus, zullen wij dit samen gaan doen.
Is goed, maar dan wel volgend jaar zodat we nog veel tijd hebben om te trainen. Veel tijd, tja. Maandag een mailtje
gestuurd met de vraag of we ons al konden inschrijven voor het volgend jaar. Dat kon.
Maar toen belde Alex met de vraag waarom uitstellen als je zo enthousiast bent? Daar had ik eigenlijk geen
antwoord op. Ik ben ook niet zo van het uitstellen. Volgend jaar klinkt ook zo ver weg. Maar ga ik dat dit jaar
conditioneel wel halen? Samen met Guido wel.
Eerlijk gezegd plan ik niks vooruit, ik leef met de dag maar dit is wel een heel mooi doel. Weer...Guido, ik had eens
gedacht he.... We gaan het gewoon doen! En ik ben ook niet zo bang voor de beklimming van de berg maar meer
voor hetgeen ik onderweg allemaal tegen ga komen. Zoveel emoties die ik niet deel, zoveel emoties die Guido niet
deelt, zoveel emoties die de rit in de kanker-achtbaan zo verdomd zwaar en moeilijk maken. Maar hoe mooi is het
om dit dan samen te doen. Samen als team in een team. Want je bent niet alleen, je doet het samen.
Inmiddels kennisgemaakt met de rest van team 2Climb2Raise en het voelt goed. Je wordt gedragen, verzorgd. De
organisatie zit ontzettend goed in elkaar.
En daarom doe ik dus mee met dit team. Ik gun het zoveel meer mensen, lotgenoten die ik in de verschillende
ziekenhuizen, Toon Hermans Huis, Adelante of zo maar op straat ben tegengekomen.
Groeten, Kim Bakker en (haar man) Guido Bakker (team 2016)
Foto’s van Kim
Onze verhalen
